به غنیمت گرفتن تجهیزات عراقی‌ها
با جعبه توپ خالی هم میشه / جعبه های خالی
مدت‌ها بود که صدای بچه‌ای از کودکستان پوپک شنیده نمی‌شد. با شروع جنگ، ساختمان مهدکودک، شده بود محلی برای رفت و آمد و جلسات فرماندهان. همه‌ی فرماندهان در اتاق نسبتاً بزرگی دور هم جمع شده و روی زمین نشسته بودند. حتی آنهایی که فقط یک قبضه توپ داشتند. داخل اتاق غیر از یک میز آهنی بزرگ و یک صندلی و جعبه‌ی خالی گلوله‌ی توپ چیز دیگری به چشم نمی‌آمد.
مقدم با همان پرستیژ فرماندهی‌اش روبروی همه ایستاد و گفت:
– خُب آقایون، همون‌طور که از قبل در جریان هستین، می‌خوایم توپخونه سپاه رو تأسیس کنیم و لازمه شما هم با من هماهنگ بشید و کمک کنید.
صدای همهمه‌ای که گاهی همراه با خنده و تمسخر بود بین همه‌ی فرماندهان راه افتاد:
– آخه چطور میشه؟! ما که نه توپی داریم و نه گلوله‌ای! از همین‌هایی هم که داریم بلد نیستیم درست و حسابی استفاده کنیم، اون وقت شما می‌گی توپخونه تأسیس کنیم!
مقدم به جعبه توپ زیر پایش اشاره کرد:
– این جعبه‌ی خالیش؛ توپش رو هم از عراقی‌ها می‌گیریم.
عراقی‌ها به همت آمریکا و شوروی و کشورهای منطقه به انواع تجهیزات نظامی مسلح بودند. تجهیزاتی که هر روز به تعدادش اضافه می‌شد. هر کشور دیگری جای ایران بود از این خریدهای نظامی مداوم عراق ناراحت و وحشت‌زده می‌شد، اما رزمنده‌ها ناراحت که هیچ، خوشحال هم می‌شدند. در این تحریم‌های تسلیحاتی و نظامی‌ای که ایران را از خرید حتی چند متر سیم خاردار منع می‌کرد، به غنیمت گرفتن تجهیزات عراقی‌ها شیرین‌ترین قسمت عملیات برای فرماندهان و رزمنده‌ها بود. مثل عملیات فتح‌المبین که شیرینی به غنیمت گرفتن 165 قبضه توپ و تجهیزاتش به دل رزمنده‌ها نشست و توپخانه‌ای که مقدم از آن حرف می‌زد را تجهیز کرد. توانایی مقدم در مدیریت توپخانه‌ی سپاه زمینهی خوبی بود برای انتخابش به عنوان فرماندهی گروه موشکی.
- عملیات فتح‌المبین در دوم فروردین ماه سال 1361 با هدف آزادسازی منطقه غرب دزفول و جاده دزفول-دهلران و تأمین اندیمشک، شوش، دزفول و جاده اندیمشک-اهواز انجام شد.
